ANANAS

Dostępność : Cały rok

Ananas jadalny (Ananas comosus (L.) Merr.), nazywany także ananasem właściwym lub a. czubatym - gatunek rośliny uprawnej, byliny z rodziny bromeliowatych. W stanie dzikim występuje w Brazylii.

Zastosowanie      

Sztuka kulinarna : Duże soczyste i aromatyczne owoce nadają się do spożycia zarówno w stanie surowym jak i po przetworzeniu (soki, dżemy, kompoty). Zawierają enzym ułatwiający trawienie (bromelina).

Zastosowanie lecznicze

Surowiec: owoce, liście

Zawartość: Owoce są bardzo bogate w cukry, których mogą zawierać do 14%. Poza tym w ich składzie znajdują się spore ilości witaminy C (do 40 mg%), kwasy organiczne, związki miedzi i potasu, a ponadto bromelina, oraz ferment proteolityczny.

ARBUZ
 
Dostępność: Cały rok

Arbuz zwyczajny, nazywany także kawonem (Citrullus lanatus (Thunb.) Mansf.) – gatunek rośliny z rodziny dyniowatych. Wywodzi się z Afryki. W Polsce jest uprawiany. Jest on doskonałym przeciwutleniaczem.

 Doskonale wpływający na układy sercowo-naczyniowy oraz odpornościowy. Niewykluczone, że arbuz znajdzie swoje zastosowanie również w przypadku osób otyłych i cierpiących na cukrzycę typu 2.

AVOCADO

Awokado - po polsku zwane jest smaczliwką wdzięczną. Pochodzi z Meksyku, rośnie także w tropikalnej części Ameryki Środkowej oraz w południowej Afryce, Izraelu i Hiszpanii (Hiszpanie przywieźli je w 1653 roku do Europy).
Wiecznie zielone drzewo o skórzastych liściach rodzi owalne lub gruszkowate owoce ważące od 30-60 dag. Owoce są pokryte cienką, ale twardą, błyszczącą skórką. Mogą mieć kolor ciemnozielony, żółtozielony, czerwony lub fioletowy, a niekiedy nawet czarny. Zrywa się je, gdy są jeszcze niedojrzałe i bardzo twarde. Dojrzewają dopiero podczas transportu. Niedojrzałe owoce należy zawinąć w papier i pozostawić w temperaturze pokojowej, aż dojrzeją i lekko zmiękną. Do jedzenia nadają się wtedy, gdy skórka ugina się pod lekkim naciśnięciem, a podczas potrząsania owocem wyraźnie słychać grzechotanie pestki. Żółtozielony miąższ awokado ma konsystencję kremu i niezbyt wyrazisty, raczej mdławy, orzechowy smak. Dlatego awokado łączy się w potrawach z produktami pikantnymi, a tradycyjnie - z owocami morza. Miąższ awokado po pokrojeniu szybko ciemnieje, dlatego trzeba go skropić sokiem z cytryny i przykryć, chroniąc w ten sposób przed dostępem powietrza. Jest tłusty, a więc bardzo kaloryczny (100 g - 233 kcal). Zawiera nienasycone kwasy tłuszczowe (23,5 proc.), nieco białka (2 proc.), prowitaminę A (karoten), witaminy B_{1}, B_{2}, C, H (biotyna), K i PP, dużo witaminy E, bardzo dużo potasu i niewiele wapnia, fosforu i żelaza. Miąższ awokado zawiera 3,4 proc. węglowodanów.
Owoce te zaleca się osobom z nadciśnieniem tętniczym oraz ze skłonnością do anemii. Awokado wskazane jest również przy nadkwasocie żołądka, ponieważ zmniejsza kwasowość soku żołądkowego. Awokado spożywa się przeważnie na surowo. Duża zawartość taniny powoduje bowiem podczas gotowania owoców wydzielanie się silnej goryczy. Dlatego właśnie dodaje się je do gorących potraw na końcu. Nie znaleziono dotąd sposobu na zamrażanie i konserwowanie awokado. Owoce awokado faszeruje się krabami, krewetkami, homarami oraz warzywami z majonezem, a także przyrządza się z nich sałatki, pasty, musy, sosy i dipy.

BANAN
 
Dostępność: cały rok

Banan (Musa L.) – rodzaj byliny z rodziny bananowatych (Musaceae), obejmujący około 80 gatunków. Przedstawiciele są typowymi przedstawicielami flory międzyzwrotnikowej Azji, Afryki i Australii. Część gatunków dostarcza jadalnych owoców.

BATAT

Batat zwany: Patat, Słodki kartofel, Wilec ziemniaczany
Pochodzi z Ameryki Południowej i Ameryki Środkowej. Nie jest znany w dzikim stanie, jest natomiast popularny w uprawie w całej strefie tropikalnej. Roślina uprawna: powszechnie uprawiany w strefie międzyzwrotnikowej, na obszarach o wilgotnym i ciepłym klimacie. Głównymi producentami są Chiny, Uganda, Nigeria oraz Indonezja. Istnieje wiele odmian uprawnych o zróżnicowanych barwach i kształtach korzeni bulwiastych. Sztuka kulinarna: spożywane są po ugotowaniu lub upieczeniu. Wytwarza się z nich również mąkę, płatki, skrobię oraz alkohol. Wartość odżywcza: zawierają dużą ilość skrobi (ok. 20%) oraz cukrów (ok. 3%). Stosowanie odmian: istnieją dwie główne gatunki batatów- słodka i gorzka. Słodka odmiana jest smaczna i z tego powodu często jej uprawy są niszczone przez insekty i dzikie zwierzęta. Jednakże odmiana gorzka jest trująca i dlatego żadne zwierzę i żaden owad jej nie zjada. Lecz aby była jadalna dla ludzi, najpierw trzeba obrać ją(bulwę) ze skóry(jest w niej najwięcej toksyn), a następnie wystawić na jakiejś tacy na słońce. Pod wpływem palących promieni słonecznych toksyny z pozostałej części bulwy zastaną usunięte. Taca jest potrzebna po to, żeby z bulwy wypłynęła część soków(teraz zdatnych do picia).

DAKTYL

Daktyl zwany też:, Palma daktylowa.Daktylowiec właściwy

Osiąga wysokość do 35 m (zwykle do 20  m).Często choć nieprawidłowo nazywany palmą daktylową lub daktylem. Jest uprawiany w południowo-zachodniej Azji, północnej Afryce i południu USA. W stanie dzikim nie występuje. Jadalne owoce to czerwonożółte jagody (a według innych pestkowce) o długości do 70 mm, zawierające podłużne, brązowe nasiono. Pozostają na drzewie, aż wyschną. Drzewo może wydawać owoce przez około 80 lat. Może nawet urodzić do 300 kg owoców. Wyróżnia się trzy typy daktyli:
twarde - o dużej zawartości skrobi. Zjadane na surowo lub mielone na mąkę, z której po dodaniu mąki jęczmiennej wypieka się tzw. "chleb pustyni". Owoce lub same nasiona stanowią paszę dla zwierząt hodowlanych
miękkie - po wyciśnięciu uzyskuje się sok zwany "miodem palmowym"
półtwarde - formy pośrednie miedzy daktylami miękkimi i twardymi
Owoce daktylowca zawierają dużą ilość cukrów (jest ona zróżnicowana i w zależności od odmiany i pory zbioru wynosi od 30 do 80%. Obok cukrów występują białka (2%), tłuszcze (1%), karoteny, witaminy z grupy B (ale bez witaminy B12), witaminę E, wapń, żelazo i fosfor. Owoc zawiera też witaminę C. Daktyle są traktowane jako owoce deserowe, dodaje się je do ciast, spożywa jako przekąskę. W krajach arabskich natomiast owoce palmy daktylowej stanowią ważne źródło pożywienia. Arabowie twierdzą, że daktyle dostarczają tylu produktów, ile jest dni w roku. W regionach tych daktyle wykorzystuje się do wyrobu dżemów, octu, past oraz syropu będącego substytutem cukru do słodzenia herbaty czy kawy. Dojrzałe, miękkie daktyle są jadane na surowo lub po wysuszeniu.

FIGA

Figa pospolita (karyjska) zwany inaczej: Figowiec pospolity, Figowe drzewo
Jest  rozłożystym drzewem lub krzewem dorastającym do 2 - 5 metrów wysokości, o dużych, dłoniastych (3 - 5 klapowanych) liściach i fioletowo czerwonych kwiatach. Prawdopodobnie pochodzi ze środkowo-zachodniej Azji lub Azji Mniejszej. Jest uprawiany w licznych krajach obszaru tropikalnego i subtropikalnego, oprócz okazów uprawianych występują tu także formy zdziczałe. Figi występują w różnych odmianach, np. ciemnofioletowe są spożywane na surowo, a jasnozielone suszone, (nabierają przy tym charakterystycznej, bursztynowej barwy) i sprasowywane, w której to postaci są najczęściej spotykane w handlu i zaliczane do bakalii. Charakteryzują się one dużą wartością energetyczną, gdyż zawierają 50 - 75% cukrów. Owoce przetwarza się na konfitury, dżemy i konserwy. Są podstawą produkowanego na południu Europy wina figowego. Suszone i pod prażone figi stosuje się jako namiastkę kawy, która dzięki substancjom zawartym w bielmie ma lekko orzechowy posmak. Figowce często są sadzone w krajach, gdzie rosną jako rośliny wiatrochronne na skrajach plantacji winorośli. W krajach południowych zaleca się figi przy schorzeniach sercowo-naczyniowych i niedokrwistości. Konfitury i odwary z "owoców" medycyna ludowa zaleca na nieżyty żołądka i zaparcia. W Gruzji odwar z liści stosowany jest przy kaszlu i przeziębieniach, a sok mleczny do leczenia ran. Owoce figowca można spożywać na surowo, suszone, w kompocie czy też dodane do wyrobów piekarniczych. Po upieczeniu stanowią dobrą przekąskę do kawy.  Figi gotowane w mleku uśmierzają ból gardła i kaszel. Z owoców można również przyrządzać nalewkę, która łagodzi duszności przy astmie. Odwar z młodych liści figowca zabija glizdy ludzkie, natomiast z suszonych liści jest środkiem przeciwkaszlowym. Sok mleczny wypływający po zranieniu kory figowca ma działanie przyspieszające gojenie ran, z kolei nasiona działają lekko przeczyszczająco. Świeże owoce figowca zawierają około 16 % cukrów (głównie są to: glukoza i fruktoza), 80% wody i 1,3% białek. Suszone figi posiadają około 50% cukrów, które działają konserwująco i dlatego nadają się one do długiego przechowywania. Można je przechowywać przez rok, podczas gdy świeże owce rzekome - tylko przez 4 tygodnie.  Zawartość potasu w suszonych owocach wzrasta z 200 mg/ 100 g (owoce świeże) do 970 mg/ 100 g. Owoce zawierają także małą ilość witaminy C.

 

źródło: http://pychotka.pl/